در طول بارداری، بیضه های جنین پسر درون شکمش رشد می کند و سپس پیش از تولد، از طریق تونلی در بافت بین کشاله ران و شکم قرار می گیرند و وارد کسیه بیضه می شوند.
در دخترها، تخمدان ها از طریق تونل شکمی در ناحیه لگن قرار می گیرند و راه عبور از طریق دیوار شکمی بسته می شود.
در حدود 5% از نوزادان (اغلب پسران، به خصوص آن های که نارس بوده اند) فتق به اندازه ای بزرگ می شود که باعث می شود حلقه ای از روده از آن بیرون بزند. فتق کشاله ران خود به خود بهبود نمی یابد.
در صورت وجود فتق، شما متوجه توده ای سفت و دوک مانند، تقریباً به اندازه انگشت شستتان می شوید که در ناحیه کشاله ران یا کیسه بیضه فرزندان وجود دارد. این توده ممکن است زمانی که او فعال است و یا گریه می کند، متورم شود و هنگامی که آرام است ناپدید شود و به داخل شکم باز گردد.
اگر فکر می کنید که کودکتان فتق کشاله ران دارد، باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک احتمالاً به شما عمل جراحی را توصیه می کند. عمل جراحی معمولاً اورژانسی نیست، اما برای بهبود فتق الزامی است. اگر چه فتق به خودی خود مضر نیست، اما حلقه ای از روده که موجب فتق شده است می تواند در نقطه ای گیر کرده و جریان خون را به آن ناحیه قطع کند و به طور دائم به آن بافت آسیب برساند.
اگر این اتفاق رخ دهد، شما متوجه خواهید شد که توده به طور ناگهانی، بزرگ تر، سخت تر یا تیره تر می شود و شما نمی توانید آن را از طریق دیواره شکمی به عقب هل دهید. کودکتان ممکن است درد داشته باشد و استفراغ کند. در این صورت، باید او را فوراً به اورژانس برسانید، زیرا ممکن است نیاز به جراحی فوری داشته باشد. گاهی اوقات، پزشک می تواند فتق را به صورت دستی به عقب برگرداند، (در این صورت عمل جراحی به روز دیگری موکول می شود)، در غیر این صورت، جراحی فوری ضروری است.
