سین داکتیلی (Syndactyly) یکی از رایج‌ترین عارضه‌های مادرزادی بوده و به صورت تخمینی، هر سال از هر دو تا سه هزار نوزاد، یکی از آن‌ها با این اختلال به دنیا می‌آید.
سین داکتیلی، به اختلالی گفته می‌شود که در آن، انگشتان نوزاد در طول مراحل رشد جنین، به درستی از یکدیگر جدا نمی‌شوند. همچنین در صورتی که پوست یا ساختار دیگری در بدن در صورت صدمه دیدن (مانند سوختگی) به خوبی ترمیم نشود، می‌تواند باعث بروز سین داکتیلی گردد.
عارضه سین داکتیلی اغلب به عنوان چسبیدگی انگشتان دست یا پا شناخته می‌شود. در بیشتر مواردی که چسبیدگی انگشتان پا ایجاد می‌شود، علت اصلی جدانشدن صحیح پوست در مراحل رشد جنین است. در موارد شدیدتر سین داکتیلی ممکن است بخش‌های دیگری از بدن، از جمله استخوان‌ها، رگ‌های خونی، عضلات و اعصاب نیز درگیر این بیماری شوند.
سین داکتیلی ممکن است به علت سندروم یا شرایط پزشکی خاصی در بدن ایجاد شود، اما در اکثر مواقع غیر سندرمیک است، یعنی بدون علت خاصی در بدن ظاهر می‌شود. تاکنون ۳۰۰ سندرم ژنتیکی مرتبط با سین داکتیلی شناخته شده است که رایج‌ترین آن‌ها سندرم داون، سندرم آپرت و سندرم کروزون هستند.
مبنای ژنتیکی مشخصی برای انواع مشخصی از بیماری سین داکتیلی وجود داشته و عموم مردم، این بیماری را به عنوان یک عارضه ارثی می‌شناسند؛ با این حال محققان هنوز موفق به کشف تمامی مواردی که باعث به وجود آمدن سین داکتیلی در بدن می‌شوند نشده‌اند زیرا هر نوع از این عارضه، مشخصات و عوامل متفاوتی دارد.
بر اساس تحقیقاتی که تاکنون در زمینه این بیماری صورت گرفته است، سین داکتیلی در نوزادان پسر بیشتر از نوزادان دختر دیده شده و همچنین این عارضه در نوزادان سفید پوست رایج‌تر از سایر قومیت‌هاست. با وجود اینکه در این بیماری، احتمال چسبندگی در هر انگشتی وجود دارد، اما معمولا بین انگشت دو و سه دیده می‌شود.
